Η διαδικτυακή μάθηση αποτελεί στυλοβάτη της σύγχρονης εκπαίδευσης εδώ και δεκαετίες (Harasim, 2000). Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν ενημερωθεί να παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες διαδικτυακής εκπαίδευσης στους μαθητές τους για να συμμετέχουν σε συγχρονισμένη μάθηση σε πραγματικό χρόνο, καθώς και εκτός σύνδεσης, ασύγχρονη μάθηση, πολύ πριν από την έναρξη της πανδημίας (Nieuwoudt, 2020). Η άφιξη της πανδημίας, ωστόσο, προανήγγειλε μια νέα εποχή στη διαδικτυακή εμπλοκή της επιστήμης. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές στον τομέα της διαστημικής εκπαίδευσης, ο οποίος έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια μέσω της διάδοσης πανευρωπαϊκών προγραμμάτων στα οποία συμμετέχουν νέοι. Η πανδημία οδήγησε σε δραματική αλλαγή στον τρόπο υλοποίησης αυτού του είδους των έργων, με σχεδόν όλες τις δραστηριότητες να πραγματοποιούνται εικονικά και όχι σε πιο παραδοσιακές μορφές συμμετοχής του κοινού. Δεδομένης αυτής της στροφής προς τη διαδικτυακή εμπλοκή, ο τομέας της διαστημικής εκπαίδευσης βρίσκεται σε κρίσιμη φάση ανάπτυξης. Είναι σαφές ότι τόσο η τυπική όσο και η άτυπη εκπαίδευση μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο οι νέοι ασχολούνται με τη διαστημική επιστήμη και την αστρονομία (Anjos and Carvalho, 2020). Η ασάφεια των ορίων μεταξύ τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης, που προκάλεσε η πανδημία, δίνει στον τομέα της διαστημικής εκπαίδευσης την ευκαιρία να εξετάσει τη μελλοντική του εξέλιξη. Με την αύξηση των έργων, των πρωτοβουλιών και της χρηματοδότησης, η διαστημική εκπαίδευση μπορεί να έχει φτάσει σε μια κρίσιμη μάζα όπου μπορεί τώρα να αναγνωριστεί ως η δική της ξεχωριστή πειθαρχία - ένα πεδίο έρευνας καθώς και πρακτικής. Αυτό θα αποφέρει το όφελος της δυνατότητας αντιμετώπισης συγκεκριμένων προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο τομέας, όπως η άρση των «άυλων εμποδίων που εμποδίζουν την ένταξη» (Russo et al., 2019, σελ. 19). Εναλλακτικά, η διατήρηση της ικανότητάς του να υπερβαίνει τα πειθαρχικά όρια θα μπορούσε να δει τον τομέα της διαστημικής εκπαίδευσης να προσφέρει περισσότερες δυνατότητες προσβασιμότητας για τη συμμετοχή του κοινού στην επιστήμη, η οποία μπορεί να είναι κρίσιμη για την ενίσχυση της κοινωνικής εμπιστοσύνης στην επιστήμη μέσω μιας συνεχιζόμενης κρίσης δημόσιας υγείας. Είτε έτσι είτε αλλιώς, το μέλλον της διαστημικής εκπαίδευσης σε ένα τοπίο μετά την πανδημία είναι πιθανό να είναι συνυφασμένο με τις εξελίξεις στον τομέα της διαδικτυακής συμμετοχής.

Ένα διδακτικό ανάλογο για τη διαστημική εκπαίδευση, και πώς θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον μετά την πανδημία, είναι η ανάπτυξη του πεδίου της επιστήμης των πολιτών. Η επιστήμη των πολιτών υπάρχει με τη μία ή την άλλη μορφή όσο η διαστημική εκπαίδευση (Roche et al., 2021b) και ο διεπιστημονικός χαρακτήρας της έχει προκαλέσει ευρείες προκλήσεις για την ενσωμάτωσή της στην επίσημη εκπαίδευση (Roche et al., 2020). Το σημείο καμπής για την εξέλιξη της σύγχρονης επιστήμης των πολιτών ήταν η πρώιμη υιοθέτηση της διαδικτυακής συμμετοχής, η οποία τη μετέτρεψε από ένα εξειδικευμένο πεδίο έρευνας και πρακτικής σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο που εμπλέκει εκατομμύρια (Bonney, 2014). Στην περίπτωση του έργου spaceEU, η μετάβαση σε ένα διαδικτυακό περιβάλλον σήμαινε ότι έγινε ευκολότερος ο εντοπισμός και η συμμετοχή επαγγελματιών του διαστήματος σε όλο τον κόσμο. Με τον κατάλληλο σχεδιασμό και την εξέταση των ωριαίων ατράκτων, οι διοργανωτές εκδηλώσεων δεν περιορίστηκαν στην τοπική ή εθνική εμπειρογνωμοσύνη. Η μείωση των ταξιδιωτικών απαιτήσεων επέτρεψε στην ομάδα του έργου να μετατοπίσει το επίκεντρο ορισμένων εκδηλώσεων σε πιο υποεξυπηρετούμενες κοινότητες και να συμπεριλάβει περισσότερες γλώσσες. Όπως συμβαίνει και με την επιστήμη των πολιτών, η γλωσσική προσβασιμότητα είναι ζωτικής σημασίας σε οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας διαδικτυακή εμπλοκή της επιστήμης, καθώς η ορολογία θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τα πολιτιστικά πλαίσια (Eitzel et al., 2017).